خط خطی های مادرانه

بچه ست دیگه. دست خودش که نیست. یه وقتا هر نیم ساعت یه بار شکمش یه کوچولو کار میکنه و باید ببری بشوریش و پوشکش و عوض کنی. بوی بد و عمل شست شو رو تحمل کنی. یه وقتا از شستن بچه ی خودت دلت به هم میخوره. مادر هم که باشی خوب آدمی. حق داری از یه سری چیزها خوشت نیاد. ولی باز هم چون بچه خودته خسته نمیشی. تند و تند پوشک نینی تو چک میکنی که اگه باز خرابکاری کرده باشه یه موقع پوست نازکش نسوزه. بچه های توی شیرخوارگاه هم دوماه اول مثل همه ی بچه های دیگه دنیا حداکثر هر دوساعت باید پوشکشون کنترل بشه چون تند و تند کثیف میکنن. بعدش هم اگه موقع دندون درآوردن یا مریضی دچار روانروی بشن باز هم باید دم به دقیقه تمیزشون کرد. چند روزه فکرم بدجوری مشغولشونه....

شب و جاده های خلوت و چراغای روشن. شیشه ماشین و میدی بالا که هم گرما و هم صدا رو بیرون ماشین جا بذاری. موجهای رادیو رو بالا پایین میکنی و صدای قشنگ صالح علاست که میگه: سینه ام دکان عطاریست، دردت چیست... من برای عاشق بی کس، من برای عاشق بی چیز  راه رفتن،گریه کردن زیر باران میکنم تجویز... کلی حال میکنی واسه خودت. به به چه شعری. چه دل انگیز. از اون شعرهاییه که به این راحتیا از یادت نمیره. وقتی میرسی خونه همه اینترنت و با بندهایی که یادت مونده زیر و رو میکنی ولی متن اصلی شعر و پیدا نمیکنی که نمیکنی. صبح باید زود بیدارشی که وقتی میخوای کارت حضور و غیاب اداره رو بزنی برات تاخیر ثبت نشه. بازم این متن تو سرت چرخ میزنه و کلا حالت و...